Mąż Gabrieli poważnie zachorował. Lekarze nie dawali mu praktycznie żadnych szans na przeżycie. Kiedy sytuacja była po ludzku beznadziejna, wydarzył się cud.
Historia zaczęła się w 2018 r. 34-letni wówczas Marek poważnie zachorował. Państwo Rośkowie byli wtedy rodzicami trójki dzieci: 7-letniej Mai, 4-letniego Filipa i 3-miesięcznego Tomka. Choroba mężczyzny była dla rodziny olbrzymim zaskoczeniem.
„Na początku wyglądało to jak zwykłe przeziębienie, które ciągnęło się nieprawdopodobnie długo. Żaden lekarz nie rozpoznał rozwijającego się zapalenia płuc” – wspomina Gabriela Rosiek.
Marek czuł się coraz gorzej, aż 22 kwietnia praktycznie nie mógł oddychać. Opadł całkowicie z sił. Trafił do szpitala. Lekarz, który go przyjmował, stwierdził, że na lewym płucu powstał ropień. Saturacja wciąż spadała, a pracownicy szpitala bezradnie rozkładali ręce. Stan mężczyzny był bardzo poważny.
„Gdy mąż leżał na oddziale intensywnej terapii, tuż przed pierwszą operacją poprosiłam zaprzyjaźnionego ks. Krystiana, aby pojechał do Marka i się nad nim pomodlił, i udzielił mu sakramentu namaszczenia chorych. Kiedy wyszedł z sali męża, zapytałam: «I jak, proszę księdza?». A ksiądz odparł, że Marek będzie żył, ale całe leczenie będzie bardzo długo trwało” – wspomina Gabriela Rosiek.
Operacja się powiodła i wydawało się, że wszystko zmierza w dobrym kierunku. Przez kolejne tygodnie Marek odzyskiwał siły, został przeniesiony na normalny oddział, mógł nawet spacerować. I nagle, po upływie półtora tygodnia, zaczął gorączkować i kasłać krwią. Lekarze zlecili natychmiastowe badania.
Gabriela była przerażona. Przyśnił jej się wtedy Pan Jezus w białej szacie, który powiedział, że o życie Marka toczy się wielka walka.
„Zapytałam: «Jezu, czy on umrze?». Ale Jezus nie odpowiedział, tylko z uśmiechem na twarzy zaprowadził mnie do łóżka męża i kazał być przy nim cały czas, nie opuszczać go. Po chwili w tym samym śnie zobaczyłam tłum diabłów, które chciały zabić Marka, ale moja modlitwa była jego osłoną. W tym śnie stał za mną, więc nie mogły mu nic zrobić, bo chroniła go moja modlitwa” – wspomina Gabriela.
Kobieta nieustannie się modliła. Codziennie uczestniczyła we Mszy św., przyjmowała Komunię św. i pytała Boga, co jeszcze może uczynić, aby jej mąż powrócił do zdrowia.
Sytuacja wydawała się już po ludzku beznadziejna. Marek trafił ponownie na OIOM i przeszedł drugą operację. W organizmie mężczyzny prawidłowo funkcjonowały tylko mózg oraz serce.
Gabriela nie ustawała w modlitwie, nie rezygnowała z niej. Chodziła do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starej Miłośnie.
„W tej świątyni znajduje się przepiękny wizerunek Pana Jezusa, który od zawsze przyciągał mnie w niezwykły sposób, dawał mi ukojenie i nadzieję. Podczas modlitwy przed tym obrazem miałam poczucie, że jesteśmy tylko ja i Pan Jezus. Wpatrywałam się w ten obraz i gorąco prosiłam Chrystusa: «Panie Jezu, bądźmy tylko Ty i ja, ja i Ty, nie chcę widzieć ludzi, kapłanów, nikogo». I tak też się stało, miałam poczucie bardzo osobistej więzi z Jezusem, jakby nikogo poza nami nie było w świątyni” – mówi Gabriela.
Kiedy po kolejnej Eucharystii wychodziła z kościoła, usłyszała w sercu cichy głos. „Zamów Mszę św. za Marka za wszystkie pieniądze, które masz w portfelu”. Zaczęłam zadawać pytania: „Ale jak to? Panie Boże, ja mam ostatnie dziewięćset złotych”. I tutaj jakby zaczęły przychodzić odpowiedzi: „Najmłodsze dziecko jest na piersi, dzieci starsze jedzą w szkole i przedszkolu, więc zostaje tylko kolacja, w lodówce coś jeszcze mamy do jedzenia, więc na kilka dni wystarczy, a ja sobie poradzę, przecież i tak cały czas poszczę, więc chleb i woda mi wystarczą”. Wtedy to powiedziałam: „Panie Jezu, zrobię to, ale proszę Cię, zadbaj tylko o to, żebyśmy mieli co jeść” – tłumaczy Gabriela.
Kobieta poszła do księdza proboszcza, wyjęła pieniądze, rozpłakała się i powiedziała: „Mój mąż umiera i chcę zamówić Mszę za te pieniądze, tak aby każdego dnia była odprawiana Msza św. w intencji jego uzdrowienia”. Ksiądz przyjął intencję.
Dzień później brat Marka dał jej pieniądze, dokładnie 1000 zł. Gabriela chciała odmówić, ale przypomniała sobie, o co prosiła Pana Jezusa. Następnego dnia, gdy wróciła do domu, znalazła w skrzynce awizo. Poszła na pocztę, a tam okazało się, że z ZUS-u przyszło wyrównanie zaległego zasiłku macierzyńskiego w wysokości 6700 zł.
Kolejne dni mijały na modlitwie i pobytach w szpitalu. Gabriela zadawała Panu Jezusowi nowe pytania. Wtedy też odczytała kolejne polecenie od Niego: „Przejdź na kolanach z OIOM-u do szpitalnej kaplicy”. Marek leżał wtedy na drugim piętrze.
Kobieta zaczęła mieć wątpliwości. Pomyślała sobie: „W szpitalu jest przecież tylu ludzi, co oni o mnie pomyślą”.
„Przykro mi, ale stan męża tak się pogorszył, że nie wiemy, czy dożyje jutra, i ta noc jest decydująca. Po ludzku nie możemy już nic zrobić, musicie się kierować do góry” – usłyszała następnego dnia od lekarza.
Gabriela rozpłakała się i zaczęła iść na kolanach z OIOM-u po schodach na dół, modląc się tymi słowami: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nad nami”.
Gdy wchodziła już na główny hol szpitala, podbiegła do niej starsza kobieta.
„Ja się za panią pomodlę” – powiedziała ze łzami w oczach. „Proszę się nie modlić za mnie, tylko za mojego męża, bo on umiera” – odpowiedziała jej Gabriela.
Poszła do kaplicy i poczuła spokój. Już była pewna, że jej mąż będzie żył. Marek przeżył noc, której miał nie przeżyć. Dziś jest zdrowym człowiekiem. Wszystkie narządy wróciły do pełni zdrowia po przebytej sepsie.
16 czerwca 2023 r., jako wyraz wdzięczności, całą rodziną podczas Mszy św. w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa państwo Rośkowie przyjęli Tarczę Najświętszego Serca Pana Jezusa. „To znak naszej całkowitej przynależności Jego Boskiemu Sercu. «Maryjo, Matko Jezusa, uczyń serca nasze według Serca Twego i Serca Jezusowego» – o to każdego dnia proszę” – mówi Gabriela.
Ich życie bardzo się zmieniło. Państwo Rośkowie kończą budowę wymarzonego domu, opublikowali książkę opowiadającą o historii uzdrowienia Marka. Gabriela znalazła wymarzoną pracę w drukarni.
Źródło: Niedziela